W momencie przelania miazgi pokarmowej z jelita cienkiego do jelita ślepego, przesunięta treść zaczyna podlegać trzem, podstawowym rodzajom skurczów w efekcie działania trojakich skurczów jelita grubego:

Skurcze perystalistyczne i antyperystaltyczne

Wywołują ruch miazgi pokarmowej w dwóch różnych kierunkach:
do przodu i w tył

Miejsce występowania

Rejonem ich aktywności jest głównie jelito ślepe do jelita krętego – prawego zgięcia biodrowego (okrężnica wstępująca).

Zadanie

Przypuszcza się, że ruchy wsteczne służą zwiększeniu prawdopodobieństwa wchłonięcia się wszystkich pozostałych składników odżywczych, które nie zdążyły przeniknąć przez ścianki jelita cienkiego. Ruchy do przodu przesuwają miazgę do jelita krętego. Wszystko to umożliwia miazdze pokarmowej dokładne wymieszanie się z, produkowanym m.in. w wyrostku robaczkowym, śluzem, chroniącym ścianki jelita grubego przed podrażnieniem.

Skurcze masowe czyli perystaltyka masowa

Występują tylko kilka razy dziennie.
Zazwyczaj inicjowane są przesuwaniem się treści pokarmowej z ust do żołądka, szczególnie w godzinach porannych.

Miejsce występowania

Występują w obszarze od początku jelita poprzecznego do okrężnicy zstępującej i odbytu.

Zadanie

Zaczynają się od nagłego zaniku, charakterystycznych dla jelita grubego, uwypukleń. Zazwyczaj obkurcza się cały segment jelita grubego (20-30 cm). W ten sposób masy kałowe są tłoczone w kierunku odbytnicy.

Wypróżnianie czyli akt defekacji

Odbytnica posiada własną aktywność motoryczną. Sprzyja temu specjalny mechanizm umożliwiający otwieranie i zamykanie kanału odbytniczego.

Miejsce występowania

Ostatni odcinek jelita grubego zwany odbytnicą i odbytem.

Zadanie

Usunięcie z jelita grubego zalegających i bezużytecznych resztek pokarmowych zwanych kałem lub stolcem. Oba w/w skurcze propulsywne (perystaltyczne i masowe) przesuwają zawartość jelita grubego do odbytnicy. Obecność mas kałowych wywołuje fizjologiczne podrażnienie receptorów, czego efektem jest uczucie parcia na stolec i możliwość defekacji.